De groene specht is een kleurrijke verschijning. De vogel heeft mosgroene vleugels, een grijsgroene buik en hals, een boevenmasker rond de ogen en een rode pet met lichte spikkeltjes. De heren hebben een zwart omrande rode vlek onder hun oog. Bij de dames is dit deel zwart. In de vlucht valt de gele stuit goed op. Jonge dieren hebben nog geen boevenmasker, maar dragen wel een gespikkeld gevangenispak: lichte vlekjes op de vleugels en donkere vlekjes op buik en kop. 

De groene specht is een echte grapjas. Zijn roep bestaat uit een lachend kluuh-kluuh-kluuh-kluuh-kluuh. De vogel verraadt zich dan ook door zijn roep; veel meer dan door zijn getrommel. Ze laten zich het makkelijkste zien in de winter. In de zomer gaat hun groene pakje moeiteloos op in het groen.

Rare jongens
Rare jongens zijn het die groene spechten. Zijn andere spechten in bomen te vinden, de groene lachebek niet. Die zit veel op de grond waar hij zijn lievelingskostje zoekt: mieren. Om een ondergronds mierennest te bereiken, graaft hij holen van soms wel een halve meter diep. Ook heeft hij zijn eigen geheime wapen: een 10 cm lange kleverige tong waarmee hij larven en cocons uit de mierennesten vist.

Het gaat de groene specht voor de wind in Nederland. Hij heeft voldoende voedsel. Winters waarin mierennesten door sneeuwval moeilijk te bereiken zijn, hebben we nauwelijks nog. En omdat de groene specht, behalve rode bosmieren ook zwarte mieren eet, komt hij op meer plekken voor dan vroeger. Zo af en toe duikt hij ook op in tuinen aan de randen van de stad of in de buurt van parken. Tuinen met mieren zijn favoriet.

Zelf de groene specht zien?
De wintermaanden kun je dus weer op zoek naar deze groene lolbroek. De meeste kans om er een te zien is in de bossen bij de duinen. Maar ook op andere plekken in Den Haag. En lukt het niet, dan zit er niets anders op dan te wachten op de kluuh-kluuh-kluuh-kluuh-kluuh in het voorjaar.