Het is vroeg in de ochtend op de Turfmarkt in Den Haag. Kitte dames in kokerrokjes en wiebelend op hoge hakken snellen met een kop koffie met sojamelk in de hand naar hun werk. Strak gekapte heren met modieuze aktetassen en uitgerust met een bij hun schoenen passende riem en stropdas schieten nog even het restant van een peuk over straat. De schoenmaker zet zijn uithangbord buiten, de bellen van de tramovergang rinkelen, trams stommelen voorbij en in de verte klinkt gehamer en geboor afkomstig van de bouwplaats van het Spuiforum. Maar hoog boven dit alles uit klinkt - voor wie het wil horen - onvermoeibaar het wie-wie-wie van de zwarte roodstaart.

Wie-wie-wie is het ook nie

De zang klinkt niet echt als wie-wie-wie, maar ik kan het niet beter aanduiden. Iemand beschreef me eens een deel van de zang van de zwarte roodstaat als het doorscheuren van een krant. Dat deel van zijn zang hoor je nooit op de Turfmarkt. Ik denk dat dat geluid hier geen zin heeft. Het komt niet boven de andere herrie uit.

Vrolijke ADHD vogels

Het mannetje van de zwarte roodstaart is roetzwart-grijs en heeft een roestbruin-oranje staart. Waar bij mensen de vrouwen er over het algemeen veel fraaier uitzien dan de mannen is dit bij vogels niet zo. Het vrouwtje van de zwarte roodstaart is een beetje bruinig, maar ook zij heeft dezelfde vrolijke gekleurde staart. Het zijn vrolijke ADHD vogels die -als ze ergens zitten - altijd een beetje met hun staart wippen. Ze eten allerlei soorten insecten en in de stad jagen zo ook in de nacht bij kunstlicht. Nederlandse zwarte roodstaarten zijn trekvogels. Medio april komen ze aan en medio september vertrekken ze weer. 

In the Dutch mountains

De zwarte roodstaart is een echte bergsoort.Bij elke skilift of restaurant op een bergpas in de Alpen vind je wel een paartje. De zwarte roodstaart heeft ook de stad als kunstmatige rotspartij ontdekt en in de zomer zijn ze dan ook in tal van Nederlands steden te vinden. Zo ook in Den Haag. Ergens rond de hoge gebouwen van de ministeries (in een ventilatiekanaal of zo) moet zijn nest zitten. Elke ochtend (maar vaak ook de rest van de dag) kinkt door alle herrie heen zijn vrolijke wie-wie-wie. Soms klinkt zijn geluid tot op het station en hoor ik hem al als ik de trein uit stap. Ondanks het feit dat ik meerdere pogingen heb gewaagd, heb ik hem nog nooit gezien. Als ik eerlijk ben begint zijn deuntje me dan ook wat te irriteren en spottend in de oren te kinken : ,,Ik ben er wel maar je ziet me niet."

Intrigerend op verschillende manieren

De aanwezigheid van de zwarte roodstaart op de Turfmarkt intrigeert me op verschillende manieren. Ergens hoog boven de menselijke mierenhoop van zichzelf heel belangrijk vindende mensen die druk voortsnellen in de rat-race die ze zichzelf hebben opgelegd, gaat een paartje zwarte roodstaarten onbekommerd hun eigen gang. Ze vinden daar kennelijk voedsel en hebben daar hun nest. Wat er beneden gebeurt,  is volstrekt irrelevant. Maar net zoals het paartje roodstaarten bezig zijn met hun dagelijkse beslommeringen lijkt ook niemand de aanwezigheid van deze vrolijke kwetteraar op te merken. De zwarte roodstaart kun je het niet kwalijk nemen, maar ons dan wel?

Blog van de stadsecoloog
Martin is stadsecoloog bij gemeente Den Haag. Via deze blog vertelt Martin maandelijks wat er speelt in de Haagse stadsnatuur. Ontdek de wondere wereld van het Haagse groen! Wil je meer blogs van Martin lezen? Kijk dan eens in onze rubriek Op pad met Martin