Martin's blog: Langbenige Françaises

28-07-2022

Ik weet niet meer wanneer het was, maar het moet alweer een jaar of tien terug geweest zijn. Ineens zat ze daar in mijn tuin. Een slanke jongedame met wespentaille, gekleed in een smaakvol geel-zwart jurkje met dito lijfje. Onwillekeurig dwaalden mijn ogen af naar haar lange, slanke benen…

Een beschaafde dame
Nadat we kennis hadden gemaakt, kwam ik er achter dat ze van origine Frans was en een stuk beschaafder is dan haar Hollandse en Duitse nichten. Die kunnen namelijk nogal behoorlijk opdringerig en opvliegend zijn.  Op het agressieve af. Ik vroeg haar wat haar naar de lage landen bracht. “De aangenamere temperaturen”, antwoorde ze.
“Vroeger was het hier veel te koud, maar tegenwoordig is het ook in Nederland voor een Française prima toeven."  

Mijn vrouw zat onze conversatie met argusogen gade te slaan. “Ik denk dat het tijd is dat ze gaat”, deelde ze mee. Ze liep het huis in om vervolgens gewapend, met een door twee batterijen van spanning voorzien, vervaarlijk ogend apparaat, weer naar buiten te komen. “Aah joh, laat haar nog even”, riep ik nog, maar de Française maakte zich met behulp van twee glazen vleugels snel uit de voeten.

De Franse veldwespofwel Polistes dominula.


Franse gastvrijheid
Sinds onze eerste ontmoeting is ze een geregelde en graag geziene gast in onze tuin. Samen met wat zussen heeft ze een knus huisje gemaakt. Bescheiden van omvang, rommelen ze er wat omheen en op gezette tijden worden er wat buitgemaakte insecten naar toegebracht. De voordeur ontbreekt, en het is geen probleem wanneer je even komt buurten. Als je je maar als gast gedraagt.

Hoe anders zouden haar Hollandse en Duitse nichten het hebben aangepakt. Die claimen gelijk je halve schuur of zolder voor hun pompeuze bouwwerken waarin diep verscholen, aan het menselijk oog onttrokken, zaken gebeuren die wellicht het daglicht niet kunnen verdragen. En wee je gebeente als je te dichtbij komt! Dan moet je het bekopen met een pijnlijke ledemaat, die je nog lang zal herinneren aan je in hun ogen opdringere gedrag. Daarentegen vinden die Hollanders en Duitsers het zelf de normaalste zaak van de wereld om ongevraagd van je bord mee te eten of te snoepen van je frisdrank.

Mijn vrouw heeft zich intussen verzoend met de Françaises in de tuin, al vond ze het maar zozo dat hun laatste bouwsel zich in ons zonnescherm bevond. Helaas bleek het van de week verdwenen. Anders dan de Duitsers en Hollanders, die gaan voor één groot fors kasteel, beschikken de Françaises echter over meerdere pied-à-terres. Bij het vervangen van een dakraam kwam ik ineens een tweede onderkomen tegen. De dames vonden het geen probleem dat ik even binnen mocht kijken. Zuidelijke gasvrijheid…

Martin is stadsecoloog van gemeente Den Haag. Voor het Haagse Groen neemt hij je elke maand mee op pad, de stadsnatuur in. Meer blogs lezen van Martin? Dat kan op de pagina Op pad met Martin

 

 

 

Lees ook:
Martin's blog: McFlurry egel
Martin's blog: Brengers van vrede
Martin's blog: Levende tuinen

 

Nieuwsbrief

Niets meer missen van onze verhalen over het Haagse Groen en de stadsnatuur? Meld je aan voor onze nieuwsbrief.

Aanmelden

 

 
Cookie-instellingen