Stadse fratsen 

10-10-2019

Rinkelende fietsers, klikkende dameshakken, lachende kinderen, het nachtleven en het gekeuvel onder mijn takken. Ik hou ervan. Al ruim 80 jaar sta ik hier in onze hofstad. Een echte stadse dame. Geen slanke den, maar een stevige iep. En ik onderga het allemaal, het lief en leed van de stad.

Lief en leed. Want hoe ouder ik word, hoe meer de stad zich ook tegen me lijkt te keren. Of ik stoor me er in ieder geval meer aan.

,,Ik groei gewoon door, maar mijn plekje groeit niet mee"

Een paar voorbeelden. Ik groei gewoon door, maar mijn plekje groeit niet mee. En het wordt wel wat krap kan ik je vertellen. Ik klamp me in alle macht vast aan de grond. Alleen kan ik mijn wortels niet meer zo goed kwijt. Want ook onder de grond is het druk. Al die kabels en leidingen waar ik om heen moet werken. En denk maar niet dat die aan de kant gaan. Dan die vrouw van verderop die altijd haar auto hier parkeert. Wat ze nog steeds niet echt goed kan. Iedere keer weer krijg ik die bumper in mijn stam. Of die pubers uit de straat die steeds maar weer alle fietsen tegen me aangooien alsof ik de biesieklette ben. En over al die honden nog maar te zwijgen.

,,Ik word ieder jaar goed gecontroleerd"

Ook merk ik dat mijn takken zwaar worden, bij een stevige wind kost het me steeds meer moeite ze onder controle te houden. Ik word ieder jaar goed gecontroleerd hoor, dat is niet het probleem. En als het nodig is worden enkele van mijn verzwakte takken verwijderd. Maar je mist toch wel een beetje de ruimte. Nee, ouder worden valt niet mee midden in zo’n grote stad. Wat dat betreft kun je beter in een van de Haagse bossen of parken staan. Daar heb je tenminste plek om goed door te groeien. Zonder al die stadse fratsen.

,,Ik sta bij veel mensen in het geheugen gegrift"

Begrijp me niet verkeerd hoor, ik heb ook een prachtleven gehad in deze stad. Ik heb van alles gezien en mee gemaakt. Heel veel huwelijken zijn begonnen onder mijn bladerdak, ik heb de meest bijzondere gesprekken gehoord en veel, heel veel gezien. Zo heb ik de Duitse bezetters zien komen en gaan en ben ik gelukkig niet in de haard beland. De Gouden Koets is vaak langs me gereden en ik heb veel andere beroemdheden van dichtbij gezien. Ik sta in veel familiealbums en sta bij veel mensen in het geheugen gegrift. En ik denk zelfs dat ik ook te zien ben in een aantal bioscoopfilms. In die zin heb ik het eeuwige leven.

,,Er wordt ook goed voor me gezorgd"

Er wordt ook goed voor me gezorgd. Ik krijg ieder jaar een prik tegen de Iepziekte en word jaarlijks goed gecontroleerd op mijn gezondheid en veiligheid. In ruil daarvoor geef ik kleur en beleving aan de straat, filter ik de lucht, geef ik verkoeling in warme zomers en vang ik zoveel mogelijk regenwater op. Dat doe ik graag en ik ben er dankzij mijn maatje meer ook erg goed in geworden.
Dus ik kom de tijd wel door, met alle ongemakken van dien. Maar ik weet ook dat ik niet het eeuwige leven heb, maar wie wel. Ja die oude tante van me op Clingendael, maar dat is een heel ander verhaal.

Ruimte om te groeien
Op dit moment werken we aan een nieuw beleid voor straatbomen. Met dit nieuwe beleid gaan we meer investeren in bomen die ruimte krijgen om goed te groeien. De bijdrage die ze daarmee leveren aan een gezonde en leefbare stad staat centraal. Daarnaast willen we meer verschillende soorten bomen planten door elkaar heen. Zo zorgen we voor minder ziekten en plagen en helpen we ook de insecten en vogels een handje. We gaan graag met jou in gesprek over het nieuwe beleid voor de bomen in de stad. Meld je aan voor een van de wandelingen langs Haagse bomen.

Lees ook:

 

Nieuwsbrief

Via de nieuwsbrief blijf je op de hoogte van al het nieuws rondom het Haagse Groen.

Aanmelden

 

 

 

 

 

 

 

 

TEKST: Didi Cobussen
BEELD: archief

 
Cookie-instellingen